Αστέρια στον ελληνικό ουρανό (3)

Με το τρίτο μέρος που αφορά τους κορυφαίους Έλληνες τερματοφύλακες συνεχίζεται το μεγάλο αφιέρωμα της «S24» στους καλύτερους της ιστορίας του ελληνικού πρωταθλήματος.

ΤΑΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ


Χωρίς αμφιβολία ο καλύτερος τερματοφύλακας στην ιστορία του Παναθηναϊκού κι ένας από τους κορυφαίους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν πολύ σταθερός στις επεμβάσεις του με μεγάλη αντίληψη και ταχύτητα στις ενέργειες του. Πάνω απ' όλα όμως διέθετε την καλύτερη εκτίναξη που έχουμε δει στην Ελλάδα, για τον λόγο αυτό έμεινε στην ιστορία με το παρατσούκλι «το πουλί» καθώς έδινε την εντύπωση πως πετούσε προς την μπάλα. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Καλλιθέα σε πολύ μικρή ηλικία πριν αγωνιστεί στον Απόλλωνα και την Προοδευτική. Το 1963 πήγε στον Παναθηναϊκό κι έφτασε στο απόγειο της δόξας του. Με τους «πράσινους» κατέκτησε 5 πρωταθλήματα (1964, 1965, 1969, 1970, 1972) και 2 Κύπελλα (1967, 1969), ενώ ήταν ο βασικός τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού στην πορεία προς τον τελικό του Πρωταθλητριών το 1971. Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε 25 φορές.

ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Ο Τάκης Παντέλης ήταν ένας από του πιο σημαντικούς τερματοφύλακες στην Ελλάδα κατά τις δεκαετίες του '70 και του '80. Ήταν από τους γκολκίπερ που ενέπνεαν σιγουριά στους συμπαίκτες του αφού ήταν πολύ σταθερός αλλά ταυτόχρονα και θεαματικός λόγω και των πολύ καλών σωματικών προσόντων που διέθετε. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Απόλλωνα και με την «ελαφρά ταξιαρχία» πέρασε τα καλύτερα χρόνια του. Στην ομάδα της Ριζούπολης έμεινε μέχρι το 1981 όταν και πηγε στον ΠΑΟΚ, με τον «δικέφαλο του βορρά» κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1985. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στον Πανιώνιο. Την φανέλα της εθνικής ομαδας την φόρεσε 3 φορές.

ΘΕΟΛΟΓΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Παπαδόπουλος με τους Μανωλά και Μητρόπουλο

Στην δεκαετία του '80 στην Ελλάδα υπήρχαν πολλοί αξιόλογοι τερματοφύλακες, ένας από αυτούς ήταν και ο Θεολόγης Παπαδόπουλος. Πολύ γρήγορος στις αντιδράσεις του ήταν από τους κορυφαίους στις εξόδους καθαρίζοντας τις φάσεις νωρίς. Στην ομάδα της Λάρισας έκανε τα πρώτα του βήματα και ήταν κι αυτός μέλος της εκπληκτικής ομάδας των Θεσσαλών εκείνη την εποχή. Το 1984 έκανε το παραπάνω βήμα στην καριέρα του και πήρε μεταγραφή για την ΑΕΚ όπου έμεινε για 4 χρόνια. Επόμενος σταθμός του ήταν ο Πανιώνιος με τον οποίο έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου το 1989, αλλά έχασε από τον Παναθηναϊκό. Σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1993 αγωνιζόμενος στον Ιωνικό. Είχε 24 συμμετοχές με την εθνική ομάδα.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΦΛΩΡΑΤΟΣ

Ο Στέλιος Παπαφλωράτος

Ένας ακόμα σπουδαίος τερματοφύλακας που φόρεσε την φανέλα του Άρη. Ήταν ένας γκολκίπερ που αν και δεν ήταν πάρα πολύ θεαματικός ήταν πολύ αποτελεσματικός κάτω από τα δοκάρια και μπόρεσε να κάνει πολύ σημαντική καριέρα στους «κίτρινους» ειδικά μετά την αποχώρηση του Νίκου Χρηστίδη. Στην ομάδα της Θεσσαλονίκης πήγε το 1970 κι έμεινε εκεί μέχρι το 1982 όταν και σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Ήταν δηλαδή μέλος της ομάδας του Άρη που διεκδίκησε το πρωτάθλημα του 1980 αλλά το έχασε στον αγώνα μπαράζ με τον Ολυμπιακό στον Βόλο. Αγωνίστηκε 2 φορες με την εθνική ομάδα ενώ ήταν στην αποστολή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980.

ΝΙΚΟΣ ΠΕΝΤΖΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος επί τω έργον

Το όνομα του είναι ένας μύθος για την θέση του τερματοφύλακα στην Ελλάδα. Διέπρεψε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια με την φανέλα του Πανιωνίου την οποία τίμησε όσο κανείς άλλος. Εκπληκτικός στις εμπεμβάσεις του, ταχύς με αντίληψη και σταθερότητα αλλά και την εμπειρία για να προβλέπει τις φάσεις και να αντιδράει έγκαιρα. Πήγε στον Πανιώνιο στα χρόνια της κατοχής και μετά την απελευθέρωση άρχισε να ξεδιπλώνει το σπάνιο ταλέντο του. Με την ομάδα της Νέας Σμύρνης αγωνίστηκε σε όλη την διάρκεια της καριέρας του. Έγραψε ιστορία όμως και με την εθνική ομάδα την εστία της οποίας υπερασπίστηκε 11 φορές. Πιο χαρακτηριστικό παιχνίδι της καριέρας του ήταν αυτό με την Δανία στο Τάμπερε της Φινλανδίας για το προολυμπιακό τουρνουά του 1952. Ο Πεντζαρόπουλος ήταν ανίκητος εκείνη την ημέρα πραγματοποιώντας απίστευτες επεμβάσεις και γλιτώνοντας την ομάδα μας από ένα πολύ μεγάλο σκορ. Τελικά οι Δανοί νίκησαν μόνο με 2-1. Για την εμφανισή του αυτή έμεινε γνωστός σαν «ο ήρωας του Τάμπερε». Μάλιστα με εμφανίσεις σαν αυτή προκάλεσε και το ενδιαφέρον της Ίντερ αλλά η διοίκηση του Πανιωνίου δεν τον άφησε να φύγει και η μεταγραφή χάλασε.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΛΙΤΣΗΣ

Ο Γιώργος Πλίτσης

Ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της Λάρισας στην μεγαλύτερη διάρκεια της δεκαετίας του '80, την εποχή δηλαδή που η «βυσσινί θύελλα» μεσουρανούσε. Ήταν πολύ θεαματικός στις επεμβάσεις το αλλά και με μεγάλη σοβαρότητα στο παιχνίδι του κέρδισε επάξια μια θέση ανάμεσα στους κορυφαίους. Με την Λάρισα κέρδισε τον μοναδικό τίτλο της καριέρας του καθώς πήρε το Κύπελλο το 1985, ενώ είχε παίξει και στους δύο χαμένους τελικούς το 1982 και το 1984. Το 1987 πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό ελπίζοντας σε ακόμα πιο ένδοξες μέρες. Όμως το βαρύ 6-1 από τον ΠΑΟΚ στις Σέρρες (λόγω τιμωρίας του γηπέδου της Τούμπας) όπου ο Πλίτσης ήταν βασικός κατέστρεψε την καριέρα του στους «ερυθρόλευκους». Επόμενος σταθμός του ήταν ο Ηρακλής όπου εκεί ο Πλίτσης θύμισε ξανά τον καλό τερματοφύλακα της Λάρισας. Αγωνίστηκε 20 φορές στην εθνική ομάδα.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΠΑΚΗΣ

Ο Λευτέρης Πουπάκης όταν έπαζε στον Ολυμπιακό

Ο Λευτέρης Πουπάκης ήταν ένας πολύ σπουδαίος τερματοφύλακας που έγραψε την δική του ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πολύ σταθερός στο παιχνίδι του γέμιζε με σιγουριά τους συμπαίκτες του ενώ ήταν και αρκετά θεαματικός. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στο Αιγάλεω και το 1973 πήγε στον Ολυμπιακό του Γουλανδρή. Στην ομάδα του Πειραιά κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1974 και το 1975 καθώς και το Κύπελλο το 1975. Μετά από πέντε πολύ καλά χρόνια στον Ολυμπιακό πήρε μεταγραφή για τον ΟΦΗ κι από κει το 1981 τον πήρε ο Παναθηναϊκός. Η θητεία του στους «πράσινους» δεν ήταν αυτή που θα ήθελε και τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στον Ολυμπιακό, έχοντας συμμετοχή στο πρωτάθλημα που πήραν οι Πειραιώτες το 1983. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στον Απόλλωνα Αθηνών. Είχε 6 συμμετοχές με την εθνική ομάδα και έπαιξε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΙΜΠΑΣ

Ήταν ο διάδοχος του μεγάλου Γιώργου Γιάμαλη στην ΑΕΚ. Εξαιρετικός τερματοφύλακας με πολύ θεαματικές επεμβάσεις και μεγάλη σταθερότητα στο παιχνίδι του. Επίσης η αυτοθυσία με την οποία έπεφτε στα πόδια των αντιπάλων του τον έκανε πολύ αγαπητό στους φιλάθλους. Αγωνίστηκε με την ΑΕΚ σε ολόκληρη την δεκαετία του '30 και είχε συμμετοχή σε όλους τους προπολεμικούς τίλους της «ένωσης». Στέφθηκε πρωταθλητής το 1939 και το 1940 και Κυπελλούχος το 1932 και το 1939. Είχε σημαντική παρουσία και με την εθνική ομάδα το τέρμα της οποίας υπερασπίστηκε 9 φορές.

ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΓΚΑΝΗΣ

Ένας από τους κορυφαίους ήταν ο Νίκος Σαργκάνης

Το «Φάντομ» του ελληνικού ποδοσφαίρου. ο κορυφαίος τερματοφύλακας των τελευταίων 30 ετών και ένας από τους 3-4 καλύτερους όλων των εποχών. Σταθερότατος, ίσως ο πιο σταθερός στην ιστορία, μπορούσε να μπλοκάρει την μπάλα ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Παράλληλα ήταν και πάρα πολύ θεαματικός χαρίζοντας φάσεις σπάνιας ομορφιάς στους φιλάθλους. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Ηλυσιακό και το 1977 πήγε στην Καστοριά την οποία βοήθησε να πάρει το Κύπελλο Ελλάδας το 1980. Η επαρχία πάντως δεν χωρούσε το ταλέντο του και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς πήγε στον Ολυμπιακό. Στους «ερυθρόλευκους» πέρασε τα καλύτερα του χρόνια κατακτώντας το πρωτάθλημα 3 φορές (1981, 1982, 1983) και το Κύπελλο το 1981. Το 1985 όμως πίκρανε τον κόσμο του Ολυμπιακού καθώς πήγε στον Παναθηναϊκό όπου κι εκεί είχε μια αξιόλογη πορεία και αρκετούς τίτλους πήρε 2 πρωτάθλημα το 1986 και το 1990 και 3 Κύπελλα (1986, 1988, 1989). Μετά τον Παναθηναϊκό έπαιξε στον Αθηναϊκό. Η ομάδα του Βύρωνα ήταν η τέταρτη με την οποία έπαιξε σε τελικό Κυπέλλου το 1991 (ο μοναδικός που το έχει πετύχει). Στην εθνική ομάδα έπαιξε 58 φορές αλλά στην ιστορία έχει μείνει ο αγώνας με την Δανία στην Κοπεγχάγη για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1982 όπου η Ελλάδα νίκησε 1-0. Μόνος του σταμάτησε κάθε επίθεση των Δανών και τότε ήταν που του έδωσαν και το παρατσούκλι «Φάντομ». Εκτός από την ικανότητα του κάτω από τα δοκάρια ήταν και σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις των πέναλτι.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΔΗΣ

Ο Στέλιος Σεραφείδης

Ο Στέλιος Σεραφείδης ήταν ηγετική φυσιογνωμία στην ΑΕΚ την δεκαετία του '60. Ήταν ένας τερματοφύλακας που διέθετε σχεδόν τα πάντα. Πολύ καλός κάτω από τα δοκάρια αλλά και στις εξόδους, σταθερός στις επεμβάσεις του και θεαματικός ταυτόχρονα. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στο Αιγάλω και στην συνέχεια πήγε στον Απόλλωνα πριν ενταχθεί στην ΑΕΚ στα μέσα της δεκαετίας του '50. Με την «ένωση» καθιερώθηκε σαν βασικός και έγραψε την δική του ιστορία στην ομάδα. Πήρε 3 πρωταθλήματα (1963, 1968, 1971) και 2 Κύπελλα (1964, 1966). Στην εθνική ομάδα αγωνίστηκε μόνο 1 φορά κι αυτό γιατί είχε την ατυχία να πέσει πανω στον Σάββα Θεοδωρίδη αρχκά και τον Τάκη Οικονομόπουλο στην συνέχεια, οι οποίοι θεωρούνταν αμετακίνητοι.