Αστέρια στον ελληνικό ουρανό (6)

Η θρυλική πεντάδα των Ανδριανοπουλαίων

Το αφιέρωμα της «ΦS» στους κορυφαίους που αγωνίστηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα συνεχίζεται με τους 150 καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές εκτός από τους τερματοφύλακες με τους οποίους ασχοληθήκαμε μέχρι τώρα.


ΝΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ

Ο Νίκος Αγγελάκης ήταν ο πρώτος μεγάλος σκόρερ στην ιστορία του Άρη κι ένας από τους σπουδαιότερους στην Ελλάδα την προπολεμική περίοδο. Αν και δεν ήταν αυτό που λέμε καθαρόαιμο σέντερ φορ είχε την ικανότητα χάρη στην τεχνική και την ταχύτητα του να βγαίνει μπροστά και να πετυχαίνει πολλά γκολ. Με την ομάδα της Θεσσαλονίκης πέρασε όλη του την ποδοσφαιρική θητεία και κατέκτησε μάλιστα και 2 πρωταθλήματα (1928, 1932) ενώ έπαιξε και στον τελικό Κυπέλλου το 1933. Μάλιστα είναι ο μοναδικός Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχει βάλει 6 γκολ σε ένα επίσημο παιχνίδι και αυτό έγινε το 1932 με αντίπαλο τον Απόλλωνα Αθηνών σε ματς του πρωταθλήματος. Με την εθνική ομάδα είχε 11 συμμετοχές και 2 γκολ.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΪΔΙΝΙΟΥ

Ο Κώστας Αϊδινίου

Ήταν το μεγάλο αστέρι του Ηρακλή πριν την έλευση του Βασίλη Χατζηπαναγή. Ο Κώστας Αϊδινίου ήταν ένας ποδοσφαιριστής που μπορούσε να ξεσηκώσει τον κόσμο με τις ενέργειες του. Διέθετε πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, άριστη μεταβίβαση αλλά και την ικανότητα να σκοράρει, μπορούσε δηλαδή και να δημιουργεί αλλά και να εκτελεί. Στον Ηρακλή αγωνίστηκε για 10 χρόνια και ήταν η σημαία της ομάδας μέχρι το 1975 όταν και πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό. Στους «ερυθρόλευκους» δεν μπόρεσε να έχει μια πορεία ανάλογη με αυτήν που είχε στον «γηραιό» και δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα. Το 1978 επέστρεψε στον Ηρακλή όπου και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Στην εθνική ομάδα είχε 7 συμμετοχές και 3 γκολ.

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ

Ο Αλέκος Αλεξανδρής πανηγυρίζει ένα από τα πολλά γκολ που πέτυχε

Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς επιθετικούς στην Ελλάδα την τελευταία 20ετία διέπρεψε σε όποια ομάδα κι αν αγωνίστηκε κατακτώντας συνολικά 10 πρωταθλήματα. Ποδοσφαιριστής που μυριζόταν το γκολ και μπορούσε να σκοράρει ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Πέλοπα Κιάτου και το 1986 τον πήρε η Βέροια. Στην «βασίλισσα του βορρά» έμεινε μέχρι το 1991, χρονιά που μεταγράφησε στην ΑΕΚ. Στην Νέα Φιλαδέλφεια άρχισε να φορτώνει με γκολ τα αντίπαλα δίχτυα και κατέκτησε 3 πρωταθλήματα (1992, 1993, 1994). Το 1994 μάλσιτα ήταν και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Στην συνέχεια πήγε στον Ολυμπιακό όπου πέρασε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του. Κατέκτησε 7 πρωταθλήματα (1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003) κι 1 Κύπελλο το 1999 ενώ ήταν πρώτος σκόρερ το 1997, το 2000 και το 2001. Αφού έφυγε από τον Ολυμπιακό έγινε ένας γυρολόγος πολυτελείας καθώς αγωνίστηκε σε Λάρισα, Καλλιθέα και την κυπριακή ΠΑΕΕΚ. Στην εθνική ομάδα είχε 42 συμμετοχές και 10 γκολ, ενώ αγωνίστηκε στο Μουντιάλ του 1994.

ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ

Ο Αλέκος Αλεξιάδης σε αγώνα πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό

Ηγετική φυσιογνωμία του Άρη στην δεκαετία του '60 ο Αλέκος Αλεξιάδης ήταν ένας δεινός σκόρερ φόβος και τρόμος για τις αντίπαλες ομάδες. Είχε καλή τεχνική, ντρίπλα και ισχυρό σουτ. Εκεί όμως που διέπρεπε ήταν στο ψηλό παιχνίδι καθώς οι κεφαλιές του ήταν κίνδυνος θάνατος. Με τον Άρη κατέκτησε το Κύπελλο το 1970 που ειναι και το μοναδικό που έχει πάρει η ομάδα της Θεσσαλονίκης. Με την κίτρινη φανέλα σκόραρε 127 φορές στο πρωτάθλημα και είναι ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας στην Α' Εθνική. Το 1975 έφυγε από την ομάδα που τον ανέδειξε κι αγωνίστηκε για λίγο στον Παναιτωλικό και την Καστοριά πριν κρεμάσει τα παπούτσια του. Στην εθνική ομάδα είχε 2 συμμετοχές και πέτυχε ισάριθμα γκολ.

ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Νίκος Αναστόπουλος επιχειρει ανάποδο ψαλίδι κόντρα στον ΠΑΟΚ

Ο «μουστάκιας» του Ολυμπιακού ήταν από τους ποδοσφαιριστές εκείνους που είχαν εξαιρετικά ανεπτυγμένη την αίσθηση του γκολ. Ήταν άριστος χειριστής της μπάλας ενώ μπορούσε να ξεμαρκάρεται με τρόπο μοναδικό και να είναι πάντα στο κατάλληλο σημείο για να στείλει τηνν μπάλα στα δίχτυα. Όσο για τον τρόπο σκοραρίσματος η γκάμα του ήταν πολύ μεγάλη, σουτ, κεφαλιές (αν και δεν ήταν ψηλός), ανάποδα ψαλίδια και γενικά ό,τι βάζει ο νους. Ξεκίνησε την πολύ μεγάλη του καριέρα στον Πανιώνιο με τον οποίο πήρε το Κύπελλο το 1979, και το 1980 πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Στους «ερυθρόλευκους» εξελίχτηκε σε σημαία της ομάδα οδηγώντας την σε 4 πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) ενώ πήρε και το Κύπελλο το 1981. Μάλιστα το 1983, το 1984, το 1986 και το 1987 ήταν πρωτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Το 1987 έκανε το μεγάλο βήμα και πήγε να παίξει στο Καμπιονάτο με την Αβελίνο αλλά δεν μπόρεσε να καθιερωθεί και γύρισε στην Ελλάδα και τον Πανιώνιο αλλά το 1989 επέστρεψε στον Ολυμπιακό και συνέχισε να φορτώνει με γκολ τους αντιπάλος και πήρε άλλα 2 Κύπελλα (1990, 1992). Στην συνέχεια αγωνίστηκε για λίγο στον Ιωνικό για να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που δοξάστηκε όσο λίγοι, τον Ολυμπιακό του οποίου είναι και δεύτερος σκόρερ. Στην εθνική ομάδα είχε 75 συμμετοχές και 29 γκολ και παραμένει ο πρώτος σκόρερ της ιστορίας της. Αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 όπου σκόραρε και το μοναδικό γκολ της εθνικής.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Βασίλης Ανδριανόπουλος ήταν ο τέταρτος σε ηλικία από τα 5 αδέρφια. Ίσως μάλιστα να ήταν και ο πιο τεχνίτης από όλους. Αγωνιζόταν στον χώρο της επίθεσης και ήταν ποδοσφαιριστής που με τις ενέργειες του και τα πολύ όμορφα γκολ που σημείωνε ξεσήκωνε τον κόσμο. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Πειραϊκό Σύνδεσμό και το 1925 ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη του Ολυμπιακού. Έμεινε στην ομάδα του Πειραιά μέχρι το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας και κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1931, 1933). Στην εθνική ομάδα είχε επίσης σημαντική παρουσία καθώς αγωνίστηκε 7 φορές και πέτυχε 3 γκολ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο πρωτότοκος από τα 5 αδέρφια και αυτός που ενέπνεε τον περισσότερο σεβασμό από τους υπόλοιπους. Εξαιρετικός με την μπάλα στα πόδια θεωρείτε σαν ο πρώτος επιτελικός μέσος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν το μυαλό του Ολυμπιακού καθώς όλες οι επιθέσεις ξεκινούσαν από τα δικά του πόδια. Ξεκίνησε από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο αλλά το 1925 ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη του Ολυμπιακού. Ήταν μάλιστα αυτός που προτεινε τα ερυθρόλευκα καθώς ήταν φανατικός οπαδός της Άρσεναλ όταν σπούδαζε στο Λονδίνο. Σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1929 και δεν πρόλαβε να πάρει κανέναν τίτλο με τον Ολυμπιακό. Στην εθνική ομάδα αγωνίστηκε 1 φορά χωρίς να πετύχει γκολ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Θρυλική μορφή του Ολυμπιακού και ο δεύτερος σε ηλικία από τα αδέρφια. Υπήρξε ο μεγαλύτερος ηγέτης του Ολυμπιακού στην προπολεμική περίοδο κι ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Αγωνιζόταν με αρχοντικό στυλ και ήταν ένας πάρα πολύ καλός επιθετικός που είχε χίλιους τρόπους να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Ήταν κι αυτός ποδοασφαιριστής του Πειραϊκού Συνδέσμου αλλά το 1925 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ολυμπιακού κι έγινε το μεγάλο αστέρι της πρώτης ομάδας των «ερυθρόλευκων». Τους οδήγησε μάλιστα και στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος της ιστορίας τους το 1931 και μετά αποχώρησε από την ενεργό δράση. Στην εθνική ομάδα είχε 5 συμμετοχές και 2 γκολ.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο «Βενιαμίν» της περίφημης πεντάδας δεν ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη του Ολυμπιακού όπως τα αδέρφια του και μάλιστα ξεκίνησε την αθλητική του σταδιοδρομία από τον Στίβο. Ακολούθησε όμως την παράδοση της οικογένειας και μπήκε στον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό. Ήταν ταχύτατος με πολύ καλή τεχνική και διέθετε σέντρες ακριβείας ενώ είχε την ικανότητα να διεισδύει ανάμεσα στην αντίπαλη άμυνα. Σε όλη την διάρκεια της καριέρας του αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό με τον οποίο πήρε και 3 πρωταθλήματα (1931, 1933, 1934). Είχε 11 συμμετοχές με το εθνόσημο και πέτυχε και 2 γκολ.

ΝΤΙΝΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο τρίτος σε ηλικία από τα 5 αδέρφια και ο μοναδικός που δεν ξεκίνησε από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο αλλά από την Πειραϊκή Ένωση. Υπήρξε όμως και αυτός από τα ιδρυτικά στελέχη του Ολυμπιακού το 1925. Παίκτης που διέθετε πολύ δυνατό σουτ από τα ισχυρότερα στην Ελλάδα προπολεμικά που του έδινε την δυνατότητα να πετυχαίνει πολλά και θεαματικά γκολ κάνοντας τον πολύ δημοφιλή ανάμεσα στους φιλάθλους της ομάδας. Επίσης ξεχώριζε για την δυναμική του παρουσία μέσα στο γήπεδο. Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1931. Είχε 6 συμμετοχές με την εθνική ομάδα πετυχαίνοντας και 1 γκολ.