Η Εθνική Νέων Ανδρών δεν κατάφερε να φτάσει εκεί που είχαν ονειρευτεί οι πιτσιρικάδες που φορούν το εθνόσημο στο στήθος αλλά και ο Ομοσπονδιακός της προπονητής (Κώστας Μίσσας).
Η Ελλάδα αποκλείστηκε από την Ισπανία, η οποία όσο αντιπαθητική και αν έχει γίνει (ελέω των Ανδρών της) τόσο άξια συγχαρητηρίων είναι για τη δουλειά που κάνει σε όλα της τ' αθλήματα. Υποδομές στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, το τένις, το πόλο, τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και όπου πάει ο νους σας. Σκληρή δουλειά και όχι πολλά λόγια δηλαδή, διότι στη δική μας χώρα έχουμε χορτάσει από δαύτα.
Όσοι χαραμίζετε έστω και ένα λεπτό από τη ζωή σας για να διαβάσετε αυτές τις γραμμές θα έχετε αντιληφθεί πως από τον χειμώνα έχουμε αναφέρει πολλάκις την απαράδεκτη για παράδειγμα, κατά τη γνώμη μας πάντα, προσέγγιση στο θέμα του Αντετοκούνμπο. Το τρέλαναν το παιδάκι, έπεσαν ξαφνικά λυσσασμένα όλοι επάνω του. Λες και πολλοί ήθελαν να πάρουν κάτι από αυτό το ακατέργαστο διαμάντι που βασιλεύει στα μάτια του πιτσιρικά.
Σαφώς και έχει όλες τις προδιαγραφές, σαφώς και αρκετοί συμπαίκτες του (Μποχωρίδης, Παπαπέτρου, Λαρετζάκης κ.α.) έχουν τύχη για να κάνουν καριέρα, ωστόσο, αυτό από την θεοποίηση απέχει παρασάγγας. Το να... φορτώνεις έτσι τις πλάτες των Νέων δεν μπορεί ποτέ να βγάλει πουθενά. Είτε θα σπείρεις θύελλες και θα θερίσεις κωλόπαιδα, είτε θα οδηγήσεις τα παιδιά σε δρόμους μιας ζωής... celebrity.
Άρα τι κάνεις; Τους παρακολουθείς στενά και βάζεις μέτρο σε όλες τις εκφράσεις που θα τους συνοδεύουν και θα τρελαίνουν από τον νεαρό χαρακτήρα τους, μέχρι και τους οικείους τους (τεράστιο πρόβλημα πολλές φορές). Αν θέλουμε, λοιπόν, να δούμε τον επόμενο Διαμαντίδη, Σπανούλη, Φώτση, Τσαρτσαρή να σηκώνουν στις πλάτες τους την μπασκετική Ελλάδα, οφείλουμε να βγάλουμε τον σκασμό και να βάλουμε φρένο στην... μόδα των Νέων. Είπαμε, πουλάνε, αλλά με μέτρο!
