Βελτιωμένη στην ανάπτυξή της, αλλά με εμφανές πρόβλημα στην επίτευξη του γκολ, η Εθνική πήρε… προβιβάσιμο βαθμό στο φιλικό κόντρα στη Νιγηρία και λίγες ημέρες πριν ταξιδέψει στην Βραζιλία στέλνει ελπιδοφόρα μηνύματα.
Πριν
από ακριβώς έξι χρόνια, και πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2008,
ήταν η τελευταία φορά όπου η Εθνική Ελλάδας είχε συμπληρώσει τρία
παιχνίδια (φιλικά ή επίσημα) δίχως σκοράρει ούτε ένα γκολ.
Προφανώς,
στα φιλικά πρετοιμασίας της Εθνικής στις ΗΠΑ, λίγα εικοσιτετράωρα πριν
την πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αυτό θα ήταν το τελευταίο που θα
σκεφτόταν κανείς. Ωστόσο, πέραν του στατιστικού της υπόθεσης, η Ελλάδα
δείχνει μία διαπιστωμένη δυσκολία να βρει τον δρόμο προς τα δίχτυα. Κι
όσο ο Μήτρογλου παραμένει άσφαιρος και ο Φετφατζίδης σπαταλά τις
ευκαιρίες που ο ίδιος δημιουργεί, υστερώντας στην τελική ενέργεια, το
επιθετικό πρόβλημα της «γαλανόλευκης» θα πρέπει υποχρεωτικά να
αναζητήσει άλλες λύσεις.
Αυτό
ήταν ίσως το βασικότερο αρνητικό από όσα είδαμε στο παιχνίδι της
Εθνικής κόντρα στη Νιγηρία τα ξημερώματα της Τετάρτης. Κατά τα άλλα, η
ομάδα του Σάντος έδειξε ένα σαφώς βελτιωμένο πρόσωπο, στην κατοχή της
μπάλας και στη δημιουργία φάσεων – συγκρίσει με το φιλικό της Λισαβόνας –
και η έμπνευση του Πορτογάλου να ξεκινήσει τον αγώνα με δέκα παίκτες
που δεν χρησιμοποίησε στην αρχική ενδεκάδα στην αναμέτρηση της Λισαβόνας
και οι οποίοι δεν λογίζονται στους θεωρητικά «βασικούς» αποδείχθηκε
άριστη.
Το
κέντρο της ομάδας με Σάμαρη και Ταχτσίδη αλλά και με τον αρχηγό
Καραγκούνη να κατευθύνει, κινήθηκε σε θετικότατα επίπεδα, ενώ και πάλι ο
Φετφατζίδης ήταν με διαφορά ο καλύτερος παίκτης του αγώνα. Οι
περισσότερες επιθέσεις της Εθνικής περνούσαν από τα πόδια του, ενώ στα
μέσα του πρώτου ημιχρόνου παραλίγο να πετύχει ένα υπέροχο γκολ. Ο
«μικρός» της Τζένοα, αποτελεί την μεγάλη ελληνική ελπίδα του Μουντιάλ,
και αν καταφέρει να φανεί πιο αποτελεσματικός στην τελική ενέργεια,
αναμένεται με μαθηματική ακρίβεια να γράψει τη δική του ιστορία με τα
ελληνικά χρώματα στη διοργάνωση της Βραζιλίας.
Κινητικός
ήταν και ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος ενώ αρκετά απειλητικός για την
εστία των Νιγηριανών έγινε σε μία-δυο φάσεις και ο Παναγιώτης Κονέ. Οι
δύο συμπαίκτες στη Μπολόνια, έδειξαν σε καλή κατάσταση και ο Σάντος θα
τους χρησιμοποιήσει σίγουρα – έστω και ως αλλαγή – στα παιχνίδια του
Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όσο για τον Μόρα, ο Σάντος, θα… τρίβει τα χέρια
του, καθώς ήταν σχεδόν αλάνθαστος, και δεν άφησε στιγμή να φανεί η
απουσία του Παπασταθόπουλου, αγωνιζόμενος δίπλα στον Μανωλά.
Το
γεγονός ότι για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι η Εθνική κράτησε το μηδέν
στα μετόπισθεν είναι εξαιρετικά σημαντικό και ελπιδοφόρο. Άλλωστε, για
την ελληνική ομάδα τα πάντα αρχίζουν από την άμυνα. Ωστόσο, η ταυτόχρονη
αδυναμία της να πετύχει γκολ προβληματίζει. Στο παιχνίδι με την
Πορτογαλία, η Ελλάδα στο επιθετικό κομμάτι κινήθηκε σε πολύ ρηχά επίπεδα
και έμεινε στο μηδέν. Στο μηδέν έμεινε και με τη Νιγηρία, αλλά με
βήματα βελτίωσης, βρέθηκε ουκ ολίγες φορές κοντά στο γκολ. Ε, το γκολ
αυτό λοιπόν, πρέπει να έρθει για να ανέβει και η ψυχολογία στο
τελευταίο, πριν το Μουντιάλ, φιλικό παιχνίδι κόντρα στην Βολιβία, τα
ξημερώματα του Σαββάτου.
Ευχής
έργον θα ήταν να σκοράρει εκεί ο Μήτρογλου γιατί όσο το κοντέρ
ξεπερνάει το εξάμηνο από το τελευταίο γκολ του «πιστολέρο» τόσο και ο
ίδιος ο παίκτης θα αγχώνεται και είναι ξεκάθαρο ότι ο καλός Μήτρογλου
μπορεί να αλλάξει επίπεδο στην Εθνική. Μέχρι όμως ο «Μητρογκολ» να πάρει
πάνω του την ομάδα, ο «Φέτφα» που είναι στα… καλύτερά του θα πρέπει να
συνεχίσει να μοιράζει ασιστ-έτοιμα γκολ στον Γκέκα και τους άλλους της
επίθεσης. Αν μάλιστα, καταφέρει ο ίδιος σε αυτά τα… σλάλομ με την μπάλα
που πραγματοποιεί να ολοκληρώνει τη φάση με γκολ, τότε σίγουρα λίγοι θα
ασχολούνται σε ένα μήνα από τώρα με το αν ο Μήτρογλου σκόραρε ή όχι στη
Βραζιλία…
